| 1. ROZWAŻANIE WIELKOPOSTNE, ks. prof. Józef Naumowicz |
W Kościele Ormiańskim okres postny otwiera radosna niedziela, która jest pamiątką szczęśliwego życia w raju. Nosi nazwę (Wielki) Barekendan (Բարեկենդան = dobre, szczęśliwe życie).
To ciekawe, że na progu Wielkiego Postu wspomina się pierwotny, rajski stan człowieka. Ma to jednak wielki sens. Pozwala na nowo uzmysłowić, że Bóg stworzył ludzi do życia szczęśliwego w wiecznej i nieskończonej więzi z Nim. Pozwala zdać sobie sprawę z darów i łask, jakimi Stwórca obadarzył człowieka na początku i chce nimi obdarzać także teraz. Dodaje ufności, siły i motywacji, aby podjąć trud postu oraz wytrwale i pokornie podążać drogą prowadzącą do Bogu i do raju.
Stąd ormiańska niedziela Dobrego Życia ma charakter radosny; po liturgii przyrządza się specjalne potrawy, urządza przyjęcia, karnawałowe pochody… Wszystko po to, by z jeszcze większą gotowością, siłą i zapałem rozpocząć czas modlitwy i wstrzemięźliwości.
Jak Eliasz: kiedy był wyczerpany fizycznie i duchowo, i siedział przerażony i zrezygnowany, usłyszał głos anioła: „Wstań i jedz, bo jest przed tobą daleka droga” (1 Krl 19, 7). Po tym posiłku, rzeczywiście wstał na nogi, i odważnie wyruszył w daleką i trudną drogę, trwająca 40 dni i 40 nocy, aż do Bożej góry Horeb.
Taki charakter miały kiedyś w obrządku łacińskim niedziele Mięsopustna i Seropustna (teraz został tylko Tłusty Czwartek) poprzedzające Wielki Post: pozwalały nacieszyć się potrawami mięsnymi, nabiałem czy słodyczami, ostatni raz przed Środą Popielcową, by przygotować się na czas wyrzeczenia i modlitwy.
I chociaż Niedziela Dobrego Życia ma charakter radosny, a liturgiczne modlitwy wspominają o raju i powrocie do niego, jednak niedzielne czytania wprowadzają już w ducha Wielkiego Postu. Pan Jezus w Ewangelii mówi o modlitwie, poście i jałmużnie.
Modlitwa, post i jałmużna to powszechnie znane praktyki duchowe. Zresztą, swego rodzaju post miał podjąć pierwszy człowiek w raju. Bóg polecił mu: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść" (Rdz 2,16-17). Dopóki czlowiek zachował to polecenie, był szczęśliwy.
Sam Jezus, zanim rozpoczął publiczną działalność, przez czterdzieści dni przebywał na pustyni, modląc się i poszcząc. Naśladując swego Pana, Kościół ustalowił 40-dniowy okres modlitwy i postu, by przygotować się do Wielkanocy.
Zarazem Jezus nadał tym praktykom właściwe znaczenie. Ważne są modlitwy, dzieła miłosierdzia, wstrzemięźliwości, ale istotne także, by nie były czynione na pokaz, ale by angażowały serce, by oczyszały nas i rozwijały duchowo, i umacniały naszą więź z Bogiem. By były wyrazem miłości, pokory i wiary. O tym mówi Ewangelia czytana w dzisiejszą Niedzielę Dobrego Życia, która jest zarazem pierwszą niedzielą Wielkiego Postu (chociaż właściwy ormiański post, Մեծ պահք, zaczyna się następnego dnia, w poniedziałek, 27 lutego).
