Ton Pochman Syrpo Kusin Mariamu
Տօն Փոխման Սրբոյ Կուսին Մարիամու
W ormiańskim kalendarzu liturgicznym jest ono wyznaczone na niedzielę najbliższą w stosunku do 15 sierpnia. W roku 2018 przypada 12 sierpnia.
To jedno z najważniejszych i najstarszych świąt.
Apokalipsa świętego Jana przedstawia Maryję Wniebowziętą jako Arkę Przymierza noszącą Jezusa: „Potem Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni” (Ap 11,19). I kontynuuje: „Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” (Ap 12,1).
Sam Jezus zwracał się do Matki – gynai, tzn. Niewiasto! w Kanie Galilejskiej (por. J 2,4) i z wysokości Krzyża (por. J 19,26). Psalmista mówi do Boga: „O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Odziany we wspaniałość i majestat, światłem okryty jak płaszczem” (Ps 104,1-2) – Maryja swoim ubiorem wskazuje na Boga, który Ją tak cudownie przyodziewa. Wskazuje na to Psalmista: „Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą: Pan hojnie darzy łaską i chwałą, nie odmawia dobrodziejstw postępującym nienagannie” (Ps 84,12). Księżyc pod stopami Maryi symbolizuje siły zła, ciemności, które zgodnie z prorocką zapowiedzią Protoewangelii (por. Rdz 3,15) zostały przez Nią podeptane. Gwiazdy, zgodnie z wyjaśnieniem Jezusa z Ap 1,20 symbolizują aniołów odpowiedzialnych za Kościoły lokalne – to oni otaczają Maryję – Matkę Kościoła.
♦
Zgodnie z magisterium Kościoła, Matka Jezusa została wzięta do nieba z duszą i ciałem. W Polsce oraz wielu krajach Europy Matka Boska Wniebowzięta uważana jest za patronkę roślinności.
Święto to w Polsce nazywane jest też Świętem Matki Boskiej Zielnej - wiąże się ze święceniem wianków czy bukietów z ziół i kwiatów. W tradycji ormiańskiej świeci się w tym dniu zioła i winogrona.
Prawda o chwalebnym Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny z duszą i ciałem jest znana w Kościele i czczona od najdawniejszych wieków. Przeświadczenie o tym, że ciało Matki Bożej nie mogło podlegać rozkładowi, tak jak ma to miejsce w przypadku wszystkich innych ludzi, podległych skutkom grzechu pierworodnego, wyrażone zostało w ciągu historii Kościoła w wielu świadectwach, wzmiankach i śladach.