3 MARCA - NIEDZIELA DOBREGO ŻYCIA, POCZĄTEK WIELKIEGO POSTU
I Niedziela Wielkiego Postu, Bun Barekentan
Բուն Բարեկենդան
Ա. Կիրակր Քառասնորդաց
•
4 MARCA - PONIEDZIAŁEK POPIELCOWY
Or Mochroc - Օր Մոխրոց
Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 3 marca.
Poniedziałek, 4 marca, to ormiański Poniedziałek Popielcowy (Or Mochroc).
Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu – do modlitwy, postu i jałmużny. W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.
Kościół w Panik (prow. Szirak, Armenia).
Msza św. 3.03.2019 r. »
Zasłona już od wczorajszego wieczora zamknięta.
3 marca zaczyna się ormiański Wielki Post, chociaż pierwszy dzień ma jeszcze charakter radosny, wręcz karnawałowy. To tzw. Niedziela Dobrego / Szczęśliwego Życia (Բուն Բարեկենդան), która jest wspomnieniem raju czyli faktu, że Bóg stworzył nas do życia szczęśliwego i czeka, by na nowo obdarzyć nas jeszcze większymi darami, bylebyśmy podjęli drogę wiary, miłości, modlitwy, przemiany życia. Właściwy ormiański post, surowy i wymagający zaczyna się w poniedziałek 4 marca (w obrządku ormiańskokatolickim to tzw. poniedziałek popielcowy). W drugą niedzielę ormiańskiego Wielkiego Postu, 10 marca wspomina się wygnanie z raju, a w kolejne - drogi nawrócenia, ludzkie szanse i zmagania.
Od 3 marca aż do Niedzieli Palmowej podczas liturgii ołtarz jest zasłonięty kurtyną, celebrans wychodzi przed nią jedynie na liturgię Słowa i z Komunią św. Wszak wciąż jesteśmy wygnańcami z krainy życia i przygotowujemy się do tego, by Bóg mógł ją otworzyć dla nas na nowo. (za FB ks. prof Józefa Naumowicza, 2.03.2019)