|
20 KWIETNIA – WIELKA SOBOTA
 ‹ Paniki, Armenia
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 28, 1-20)
Wigilia Paschalna
Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.
Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który „budzi” ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę, którzy wraz z całym rodzajem ludzkim przebywali w Szeolu.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. W zwyczaju jest też masowe odwiedzanie różnych kościołów i porównywanie wystroju Grobów.
W wielkosobotni wieczór odprawia się uroczystą liturgię Zmartwychwstania. Rozpoczyna się ona w wygaszonej świątyni; światła rozpalają się dopiero na słowa z księgi Izajasza: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą…”. Rozpoczyna się świętowanie Wielkanocy (Zatik) radosnym obrzędem zapalania świec.
19 KWIETNIA – WIELKI PIATEK
» Męka Jezusa Chrystusa wg św. Jana (J 18,1-19,42)
DZIEŃ MĘKI PAŃSKIEJ
 ‹ Paniki, Armenia, 2019
Medytacja papieża Franciszka kończąca Drogę Krzyżową
w Koloseum w 2019 r.
Panie Jezu, pomóż nam zobaczyć w Twoim Krzyżu wszystkie krzyże świata:
krzyż ludzi spragnionych chleba i miłości;
krzyż osób samotnych i opuszczonych nawet przez własne dzieci i krewnych;
krzyż ludzi spragnionych sprawiedliwości i pokoju;
krzyż ludzi, którzy nie mają pociechy płynącej z wiary;
krzyż osób starszych, uginających się pod ciężarem lat i samotności;
krzyż migrantów, napotykających drzwi zamknięte z powodu lęku i serc "opancerzonych" kalkulacjami politycznymi;
krzyż maluczkich, zranionych w swej niewinności i czystości;
krzyż ludzkości, błądzącej w ciemnościach niepewności i w morkach kultury tego, co chwilowe;
krzyż rodzin rozdartych przez zdradę, przez pokusy złego ducha lub przez zabójczą lekkomyślność i egoizm;
krzyż osób konsekrowanych, które niestrudzenie starają się zanieść Twoje światło w świat, a czują się odrzucone, wyszydzone i upokorzone;
krzyż osób konsekrowanych, które po drodze zapomniały o swojej pierwszej miłości;
krzyż twoich dzieci, które wierząc w Ciebie i starając się żyć zgodnie z Twoim słowem, są usuwane na margines i odrzucane nawet przez swoich krewnych i rówieśników;
krzyż naszych słabości, naszej obłudy, naszych zdrad, naszych grzechów i naszych licznych złamanych obietnic;
krzyż Twego Kościoła, który wierny Twojej Ewangelii, stara się wnieść Twoją miłość nawet pomiędzy samych ochrzczonych;
krzyż Kościoła, Twojej oblubienicy, która czuje się nieustannie atakowana od wewnątrz i od zewnątrz;
krzyż naszego wspólnego domu, który poważnie usycha na naszych samolubny oczach, zaślepionych chciwością i władzą.
Panie Jezu, ożyw w nas nadzieję zmartwychwstania i Twego ostatecznego zwycięstwa nad wszelkim złem i wszelką śmiercią. Amen!
18 KWIETNIA – WIELKI CZWARTEK
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 26, 17-30)
Ostatnia Wieczerza
Dzień ustanowienia Najświętszego Sakramentu i Sakramentu Kapłaństwa.
 Wszystkim Kapłanom, a szczególnie ks. prof. Józefowi Naumowiczowi,
duszpasterzowi naszych ormiańskokatolickich parafii,
składamy jak najserdeczniejsze życzenia wszystkiego najlepszego,
radości i satysfakcji z każdego dnia kapłańskiej posługi,
powodzenia we wszelkich zamierzeniach, Bożego Błogosławieństwa.
Parafia ormiańskokatolicka pw. św. Grzegorza Oświeciciela ›
w Moskwie, 18.04.2019
‹ Katedra w Giumri (Armenia), 18.04.2019
Wielki Czwartek w kościele ormiańskim to dzień pokuty – modlitwy, spowiedzi.
Liturgię tego dnia rozpoczynają nieszpory, po których następuje obrzęd umywania nóg przez kapłana i msza święta Wieczerzy Pańskiej. Po krótkiej przerwie, zaczyna się nocne czuwanie, odprawiane jest nabożeństwo Khawarum („Ciemność”), podobne do Ciemnej Jutrznii. Podczas niej czyta się 6 długich fragmentów z Ewangelii. Pierwszy, najdłuższy, pochodzi z Ewangelii według świętego Jana.
W trakcie nabożeństwa wystawiony jest świecznik z trzynastoma zapalonymi świecami. W centrum znajduje się biała [czerwona] świeca, która symbolizuje Jezusa. Skrajna świeca, czarna – Judasza. Po przeczytaniu każdego kolejnego fragmentu Ewangelii kapłan gasi po dwie świece, zaczynając od zewnętrznych. W pierwszej parze gaszona jest świeca Judasza. Po przeczytaniu wszystkich fragmentów pozostaje zapalona tylko jedna z nich – środkowa świeca. Chrystusa.
Chrystus zostaje sam.
Na ostatnią, bezsenną noc na ziemi.
|
» Ewangelia wg św. Mateusza (Ew. Mt 25, 1-13)
