default_mobilelogo
Światowy Dzień Pokoju – ustanowiony z inicjatywy francuskiego filozofa, podróżnika i humanisty Raoula Follereau przez papieża Pawła VI listem z 8 grudnia 1967, skierowanym nie tylko do wiernych Kościoła katolickiego, ale do wszystkich ludzi dobrej woli. Obchodzony jest 1 stycznia. Co roku ma inny temat wybrany przez papieża, który wydaje z tej okazji orędzie, poruszające różne problemy związane z tematyką pokoju.
orędziu wydanym na I Światowy Dzień Pokoju (1.01.1968), papież Paweł VI, przedstawiając jego ideę, napisał m.in.:
"Zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli z wezwaniem, aby dzień 1 stycznia 1968 r. był obchodzony na całym świecie jako "Dzień Pokoju". Pragnęlibyśmy też, by obchody te ponawiano każdego roku, tak aby pierwszy dzień w kalendarzu, który odmierza rytm ludzkiego życia w czasie, stał się jak gdyby zapowiedzią i obietnicą tego, iż w przyszłych dziejach ludzkości będzie panował pokój, oparty na sprawiedliwej i dobroczynnej równowadze."
*
W ogłoszonym 16 grudnia 2022 r. Orędziu papieża Franciszka na 56. Światowy Dzień Pokoju, który będzie obchodzony 1 stycznia 2023 r. większość tekstu mówi o skutkach pandemii oraz związanych z nią wyzwaniach i wymaganiach. Znamienny jest już sam tytuł dokumentu: „Nikt nie może ocalić się sam. Po Covidzie-19 wyruszyć na nowo, by wspólnie wytyczać drogi pokoju”.
"W chwili, gdy odważyliśmy się mieć nadzieję, że najgorsze z nocy pandemii Covid-19 zostało zażegnane, na ludzkość spadła nowa, straszliwa katastrofa. Staliśmy się świadkami nadejścia kolejnej plagi: kolejnej wojny, częściowo porównywalnej do Covid-19, ale jednak sterowanej przez karygodne ludzkie decyzje. (...)
Ta wojna, wraz ze wszystkimi innymi konfliktami na całym świecie stanowi bowiem klęskę całej ludzkości, a nie tylko stron bezpośrednio w nią zaangażowanych. O ile na Covid-19 znaleziono szczepionkę, o tyle na wojnę nie znaleziono jeszcze odpowiednich rozwiązań
”– napisał papież Franciszek w orędziu.

ORĘDZIE JEGO ŚWIĄTOBLIWOŚCI FRANCISZKA
NA 56. ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU 1 STYCZNIA 2023 ROKU

Nikt nie może ocalić się sam.
Po Covidzie-19 wyruszyć na nowo, by wspólnie wytyczać drogi pokoju

1. „Jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna, (… ) który ogłasza pokój” (Iz 52, 7). 
Słowa proroka Izajasza wyrażają pocieszenie, westchnienie ulgi ludu wygnanego, wyczerpanego przemocą i niesprawiedliwością, narażonego na upokorzenie i śmierć. Prorok Baruch zastanawiał się nad tym: „Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Otchłani?” (3, 10-11). Dla tych ludzi przybycie zwiastuna pokoju oznaczało nadzieję na odrodzenie się z gruzów historii, początek świetlanej przyszłości. (...)

2. Dialog międzypokoleniowy na rzecz budowania pokoju
W świecie, gdzie nadal panuje pandemia, która spowodowała nazbyt wiele problemów, „niektórzy próbują uciec od rzeczywistości, chroniąc się w prywatne światy, a inni stawiają jej czoło z destrukcyjną przemocą, ale między egoistyczną obojętnością a protestem odwołującym się do przemocy istnieje opcja, która jest zawsze możliwa – dialog. Dialog między pokoleniami”[5]
Każdy szczery dialog, choć nie jest pozbawiony słusznej i pozytywnej dialektyki, zawsze wymaga podstawowego zaufania między rozmówcami. Musimy powrócić do tego wzajemnego zaufania i je odzyskać! (...)

 
Rzeźba Timothiego Szhmalza
(VATICAN MEDIA Divisione Foto)

W niedzielę 13 listopada 2022 r. – po raz szósty – obchodzony będzie w całym Kościele Światowy Dzień Ubogich. Mottem tegorocznego Dnia są słowa z drugiego listu św. Pawła do Koryntian: 

„Chrystus dla was stał się ubogim” (2 Kor 8, 9)

Papież Franciszek wydał Orędzie na ten dzień (Rzym, u św. Jana na Lateranie, 13 czerwca 2022, we Wspomnienie św. Antoniego z Padwy).
Chrystus Jezus […] dla was stał się ubogim». Tymi słowami Apostoł Paweł zwraca się do pierwszych chrześcijan w Koryncie, aby utwierdzić ich działania solidarnościowe na rzecz potrzebujących braci. Światowy Dzień Ubogich również w tym roku staje się na nowo swego rodzaju pozytywną prowokacją, która ma nam pomóc w refleksji nad naszym stylem życia oraz nad wieloma wymiarami ubóstwa, które pojawiają się w tym obecnym momencie dziejowym." - napisał papież Franciszek.
Światowy Dzień Ubogich ustanowił papież Franciszek w Liście Apostolskim „Misericordia et Misera” ogłoszonym na zakończenie Jubileuszowego Roku Miłosierdzia 20 listopada 2016 r. Obchodzony ma być corocznie w 33. niedzielę zwykłą (wg łacińskiego kalendarza liturgicznego), przed uroczystością Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. To dzień miłości i solidarności z cierpiącymi z powodu biedy i niedostatku. Jest wezwaniem, aby każdy dzień był pełen miłości do drugiego człowieka. Głównym celem Światowego Dnia Ubogich jest zachęcenie Kościoła do „wyjścia poza” swoje mury, aby na wiele sposobów stawić czoła ubóstwu, jakie objawia się w dzisiejszym świecie.
Prefekt Dykasterii ds. Posługi Miłosierdzia kard. Krajewski: Dzień Ubogich stawia nas w środku Ewangelii W najbliższą niedzielę po raz szósty będzie obchodzony Światowy Dzień Ubogich. Jałmużnik Papieski uważa, że ma on służyć temu, byśmy odnaleźli się w środku Ewangelii. Podkreśla, że taki był zamiar Papieża Franciszka, kiedy ustanawiał ten dzień. Dodaje, że Jezus od rana do wieczora zajmował się tymi, którzy byli w potrzebie.
W tym roku z okazji przypadającego w niedzielę Światowego Dnia Ubogich 9 listopada, przed audiencją ogólną, Papież poświęcił na placu św. Piotra rzeźbę bezdomnego p.t. „Schronienie”. Przedstawia ona naturalnych wymiarów osobę bezdomną przykrywaną kocem przez nadlatującego gołębia. Twórcą rzeźby jest kanadyjski artysta Timothy Schmalz. Gołębica jest symbolem Ducha Św., który daje siłę do przyodziania nagiego. Autor chciał, by jego dzieło ukazywało, że troska o ubogich jest naszą moralna powinnością, jak o tym mówi 25. rozdział Ewangelii św. Mateusza. Symbol gołębia, który mocą swych małych skrzydeł przykrywa bezdomnego ma nas zainspirować, byśmy zrobili to samo naszymi rękoma. Kopie tej rzeźby mają być zainstalowane w różnych miastach, aby pomóc w zbiórce pieniędzy dla bezdomnych. "Bezdomni często są niewidoczni i to jest pierwszy problem, pierwsze zadanie. Sprawić, by bezdomni zostali zauważeni. Temu ma służyć ta rzeźba." - powiedział Timothy Schmalz. 

Po okresie zagrożenia pandemicznego w ostatnich latach, Watykan powraca do normalnego rytmu obchodów Światowego Dnia Ubogich. Od kilku dni na Placu św. Piotra czynne jest ambulatorium, gdzie można dokonać podstawowych, bezpłatnych badań. W niedzielę, po Mszy Świętej, w sali św. Jana Pawła II odbędzie się obiad dla 1,3 tys. ubogich. Już od kilku dni rozprowadzany jest, poprzez parafie, dar Papieża Franciszka – ok. 5 tys. paczek z najpotrzebniejszymi artykułami. Są w nich m.in. ryż, makaron, oliwa, kawa, różne ciastka – to wszystko jest znakiem bliskości, podobnie jak opłacenie rachunków wielu rodzinom, które przeżywają trudne chwile. 

EŁ, na podstawie Vatican News

» PEŁNY TEKST (w kilku językach) ORĘDZIA OJCA ŚWIĘTEGO

Աղքատներու համաշխարհային օր. Քահանայապետը օրհնեց անօթևաններուն հոգ տանելու հրաւէր ուղղող քանդակ մը։
Օրուան նշումը եւ Օրուան հետ առնչուող ձեռնարկներու կազմակերպութիւնը յանձնուած է Աւետարանութեան Վերատեսչութեան որ այս տարի եւս Վատիկանի մէջ նախաձեռնած է զանազան միջոցառումներ որոնց շարքին, կիրակի օր, Սուրբ Պետրոս Պազիլիքային մէջ Քահանայապետին մատուցած պատարագէն ետքը` Պօղոս Զ անուան դահլիճին մէջ պատրաստուած ճաշկերոյթը, որուն հիւրերը կը հանդիսանան 1300 աղքատներ։ (...)

» cały artykuł w j. ormiańskim (Vatican News)
» artykuł: 
Սուրբ Պետրոս հրապարակին վրայ դարձեալ կը գործեն առողջապահական շարժական կեդրոնները (Vatican News)
 

Diecezja rzymska rozpoczęła proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana – katolickiego patriarchy ormiańskiego i prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Zmarł on w Rzymie w opinii świętości w 1971 r. w wieku 76 lat.

Już w 2017 roku wikariusz generalny diecezji rzymskiej kard. Angelo De Donatis podpisał edykt, w którym podkreślił, że ormiański kardynał był człowiekiem charakteryzującym się głęboką kulturą teologiczną, który poświęcił swe życie służbie Bogu i Kościołowi. „Z mądrością i miłością kierował katolickim Kościołem ormiańskim wspierając jego rozwój duchowy i materialny. Tę samą miłość, roztropność i gorliwość w głoszeniu orędzia ewangelicznego okazał, kiedy powierzono mu kierowanie Kongregacją Rozkrzewiania Wiary. We wszystkich okolicznościach życia dawał świadectwo swej wiary w Boga, z radością, że był mu oddany i z nieustannym pragnieniem przekazywania jej braciom” – napisał kard. De Donatis.

28 października 2022 r. w Rzymie, w absydzie bazyliki św. Jana na Lateranie o godzinie 12.00, rozpoczęła się uroczysta sesja – ceremonia rozpoczynająca kolejny etap procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Sługi Bożego Patriarchy kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana. W sesji wziął udział katolikos patriarcha Cylicji dla Ormian katolików Rafał Piotr XXI Minassian, wraz z kilkoma ormiańskokatolickimi biskupami.

Jest to pamiętny dzień dla ormiańskiego Kościoła katolickiego ale i dla wszystkich Ormian. Zaczął się wczesnym rankiem, kiedy Patriarcha Rafał Piotr XXI, wraz z biskupami i duchownymi, modlił się  w ormiańskim kościele św. Mikołaja z Tolentino, przy grobie kard. Agadżaniana o wstawiennictwo za wszystkich, którzy się do Niego będą zwracać.
Po południu kard. De Donatis oficjalnie rozpoczął fazę diecezjalną procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego. Program rozpoczął się odśpiewaniem modlitwy Ojcze nasz po ormiańsku. W inauguracyjnej sesji dochodzenia w sprawie życia, heroiczności cnót i sławy świętości kandydata na ołtarze był obecny postulator procesu, o. Carlo Calloni, postulator generalny Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Wicepostulatorem będzie rektor Kolegium Ormiańskiego w Rzymie, ks. Nareg Naamoyan. 
W niedziela, 30 października 2022 r., godz. 11:00, w kościele pw. św. Mikołaja katolikos patriarcha Rafał Piotr XXI odprawił uroczystą mszę św. dziękczynną za  rozpoczęcie procesu beatyfikacyjny kard. Agadżaniana. (TUTAJ art. w j.ormiańskim)

*

Ghazaros Agadżanian (szerzej znany we włoskiej pisowni swego nazwiska – Agagianian) urodził się 18 września 1895 r. w gruzińskiej miejscowości Achalciche w rodzinie katolickiej obrządku ormiańskiego. Początkowo kształcił się w prawosławnym seminarium duchownym w Tyflisie (Tbilisi), a od 1906 r. na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum. W grudniu 1917 r. przyjął święcenia kapłańskie i powrócił na Kaukaz, gdzie był duszpasterzem w Tyflisie. do w 1921 r. ponownie wyjechał do Rzymu – i nigdy już nie wrócił do ojczyzny. Nie mógł spotkać nikogo ze swej rodziny aż do 1962 r., gdy ówczesny przywódca ZSRR Nikita Chruszczow zezwolił jego siostrze Elżbiecie na podróż do Rzymu. Ks. Agadżanian był wicerektorem, a następnie rektorem Papieskiego Kolegium Ormiańskiego i wykładowcą Urbanianium. W 1935 r. został biskupem i wizytatorem apostolskim Patriarszego Instytutu z Bzommar (IPCB) – instytutu życia konsekrowanego dla duchownych obrządku ormiańskiego. W 1937 r. wybrano go patriarchą Cylicji (z siedzibą w Bejrucie). Przyjął imię Grzegorza Piotra (Krikor Bedros) XV. Odwiedzał diecezje i skupiska Ormian-katolików na całym świecie, zakładał sierocińce i placówki oświatowe, budował kościoły. Zabiegał o pojednanie dwóch Kościołów ormiańskich: gregoriańskiego (monofizyckiego w Armenii) i katolickiego. Przyczynił się m.in. do zorganizowania w Watykanie spotkań papieża Pawła VI z dwoma niekatolickimi patriarchami ormiańskimi: w 1967 r. z katolikosem Cylicji Chorenem I i w r. 1970 z katolikosem Eczmiadzynu Wazgenem I.
W 1946 r. Pius XII mianował go kardynałem. Przed konklawe w 1958 r. i 1963 r. był wymieniany wśród kandydatów na papieża. W 1962 r. zrezygnował z urzędu patriarchy. Od 1958 r. był bowiem proprefektem, a od 1960 prefektem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (od 1967 r. pod nazwą Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów). Odwiedził wiele misji katolickich na wszystkich kontynentach, popierał rozwój miejscowego duchowieństwa w krajach misyjnych oraz współpracę świeckich z duchownymi na tych obszarach. W 1964 r. był legatem papieskim na 38. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Bombaju.
Jednocześnie od 1955 r. aż do śmierci kierował Papieską Komisji ds. Redakcji Wschodniego Kodeksu Prawa Kanonicznego. W czasie Soboru Watykańskiego kard. Agadżanian był jednym z członków Prezydium (1963-1965), prowadzących obrady. W 1970 r. przeszedł na emeryturę i został kardynałem-biskupem Albano. Zmarł na raka 16 maja 1971 r. w Rzymie. Spoczywa w kościele św. Mikołaja z Tolentino przy Papieskim Kolegium Ormiańskim.

(za: misyjne.pl)

 Sześćdziesiąt lat temu, 11 października 1962 roku rozpoczął się Sobór Watykański II.
Papież Jan XXIII dokonał otwarcia obrad Soboru, którego zwołanie zapowiedział - zaskakując świat i ludzi Kościoła - na początku swojego pontyfikatu, w styczniu 1959 r. To przełomowe wydarzenie w dziejach Kościoła powszechnego było najważniejszym wydarzeniem w Kościele katolickim XX wieku i przypuszczalnie największym spotkaniem w dziejach świata.

11 października 1962 roku, o godzinie 8.30, poprzez wielki plac, wypełniony klaszczącym i wiwatującym tłumem, wyruszyła uroczysta procesja do Bazyliki św. Piotra. Świadkami procesji były dziesiątki tysięcy osób zebranych na placu św. Piotra i miliony widzów oglądających to wielkie widowisko na ekranach telewizorów. Około dwu i pół tysiąca ojców soborowych, spowitych w powiewne białe szaty i z białymi mitrami na głowach, zstępowało po wielkich schodach pałacu nieopodal świątyni, wchodząc następnie do Bazyliki św. Piotra. Gwardia Szwajcarska, Gwardia Szlachecka i Gwardia Palatyńska, biskupi i patriarchowie ze wschodnich Kościołów katolickich w swych egzotycznych strojach liturgicznych i koronach oraz inni zebrani dodawali scenie barwy i różnorodności.
Procesja trwała ponad godzinę, a gdy się zakończyła, przybył Jan XXIII, niesiony na sławnej papieskiej lektyce (sedia gestatoria). Gdy wkraczał do świątyni, wszyscy inni zajęli już swoje miejsca. Bazylikę wypełniali nie tylko ojcowie soborowi, teolodzy, niekatoliccy obserwatorzy i inni, którzy zdołali uzyskać wstęp, lecz również głowy państw. Papież zstąpił z sedia i ukląkł przed ołtarzem, nad domniemanym miejscem pochówku św. Piotra, ukoronowanym wspaniałym brązowym baldachimem Berniniego, gdzie zaintonował hymn Veni, Creator Spiritus, „Przybądź, Duchu Święty”.
Tak rozpoczął się Sobór.
Z ormiańskiego Kościoła katolickiego w soborze uczestniczyła delegacja 750 osób, pod przewodnictwem kardynała Grzegorza Piotra Agadżaniana (obecnie trwa jego proces beatyfikacyjny). 

 
 
 
 
 

Ten dwudziesty pierwszy w historii sobór powszechny obradował w latach 1962-1965. Został zwołany w celu odnowy i dostosowania Kościoła rzymskokatolickiego do zmieniających się warunków współczesnego świata. Ogłosił 16 dokumentów, reformujących niemal całość życia Kościoła: cztery konstytucje (trzy dogmatyczne, jedną duszpasterską), dziewięć dekretów i trzy deklaracje. 
Sobór watykański II obradował w czterech sesjach od 11 października 1962 r. do 8 grudnia 1965 r. Pierwszej przewodniczył Jan XXIII, i z jego inicjatywy został zwołany, zaś jego następca Paweł VI przewodniczył trzem kolejnym. W chwili śmierci papieża Jan XXIII – 3 czerwca 1963 r. – został zawieszony. Po swoim wyborze Paweł VI zapowiedział kontynuację soboru a tydzień później wyznaczył datę rozpoczęcia drugiej sesji.
Sobór zakończył się 8 grudnia 1965 r. uroczystym publicznym posiedzeniem na placu przed bazyliką św. Piotra, mszą świętą celebrowaną przez Pawła VI, orędziem Papieża i ojców Soboru oraz odczytaniem papieskiego breve In Spiritu Sancto.

W obradach Soboru uczestniczyło 3058 ojców soborowych, tzn. 108 kardynałów, 5 patriarchów, 9 prymasów, 543 arcybiskupów, 2171 biskupów, 12 opatów udzielnych, 16 prałatów udzielnych, 65 prefektów apostolskich, 129 wyższych przełożonych zakonnych. Wspomagało ich ponad 450 ekspertów. Przysłuchiwało im się ponad 50 audytorów i 106 obserwatorów delegowanych przez 28 wspólnot niekatolickich. Ponadto w Soborowym Biurze Prasowym pracowali dziennikarze przygotowujący codzienne oficjalne sprawozdania. W czasie obrad pracowali dyżurni (assignatores locorum) – młodzi księża studiujący w Rzymie, którzy doręczali dokumentację ojcom soborowym, zakrystianie, technicy, lekarze i sanitariusze, kucharze i kelnerzy przygotowujący posiłki oraz funkcjonariusze straży watykańskiej.
Dzisiaj żyje pięciu z uczestników Vaticanum II. 

Zajęto się reinterpretacją niektórych dogmatów oraz zmianami w organizacji kościelnej, liturgii i prawie kanonicznym. Sobór Watykański II przeprowadził reformę liturgii, język łaciński został zastąpiony językami narodowymi lub miejscowymi, co pozwoliło wiernym lepiej zrozumieć przebieg Eucharystii. Wcześniejszą celebrację mszy "tyłem do ludu" zastąpiono celebracją "przodem do ludu".

Sobór zapoczątkował przemiany idące w kierunku większego otwarcia Kościoła katolickiego na inne religie chrześcijańskie, jak również na religie niechrześcijańskie. Zainicjowano otwarcie Kościoła rzymskokatolickiego na świat współczesny. Po raz pierwszy hierarchowie odeszli od kanonów potępiających. Stwierdzono, że należy zmienić podejście do świata, nie bać się go i nie demonizować, ale podjąć z nim dialog. Zauważono potrzebę wyjścia ku każdemu człowiekowi i nie stawiania ograniczeń, tak by obejmować troską nie tylko członków Kościoła katolickiego, ale wszystkich ludzi.  

Dziesięć najważniejszych postanowień Vaticanum II – tych, które wywarły największy wpływ na życie posoborowego Kościoła, przedstawione chronologicznie, według czasu ich uchwalenia i ogłoszenia w poszczególnych dokumentach, to: 1. Reforma liturgii; 2. Pogłębione rozumienie Kościoła; 3. Powszechne powołanie do świętości; 4. Włączenie się w ruch ekumeniczny; 5. Uznanie wartość religii niechrześcijańskich; 6. Biblia i Tradycja – jedno Objawienie; 7. Biblia w rękach ludzi świeckich; 8. Wolność religijna nie tylko dla katolików; 9. Kościół w dialogu ze światem; 10. Autonomia spraw ziemskich. [więcej TUTAJ]. 

oprac. EŁ

 » artykuł  w j. ormiańskim (Vatican News)
 

Pod przewodnictwem Katolikosa - Patriarchy Rafała Piotra XXI Minassiana, z udziałem 11 biskupów w środę 17 sierpnia 2022 r. o godz. 7.30 rano Świętą i Nieśmiertelną Liturgią rozpoczął się Synod Biskupów Ormiańskiego Kościoła Katolickiego, który trwał do 22 sierpnia, w klasztorze w Bzommar.
Uczestniczyli w nim biskupi z Libanu, Syrii, Egiptu, Iranu, Francji, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Ameryki Południowej.
Program Synodu obejmował zagadnienia duchowe, duszpasterskie, diecezjalne, kanoniczne, administracyjne, edukacyjne, wydawnicze, informacyjne i społeczne. Synod również zajął się sytuacją wspólnot ormiańskich i problemami, z jakimi boryka się cały naród ormiański.
Po ich przedyskutowaniu Ojcowie Synodalni dokonali wyboru nowych biskupów i urzędników na wakujące stanowiska. Z radością przyjęli zaproszenia do udziału w ceremoniach beatyfikacji i kanonizacji Sługi Bożego Mechitara Abbahora, zaplanowanych na 8 września w klasztorze w Wenecji.

Również zostali zaproszeni na uroczystość rozpoczęcia kolejnego etapu procesu beatyfikacyjneg bł. kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana w październiku 2022 r. w Rzymie.
Postanowiono też, we współpracy z władzami ormiańskiego Kościoła apostolskiego, by uczcić w nadchodzącym roku 850. rocznicę śmierci  św. Nersesa Sznorhali, poprzez konferencje, publikacje i uroczystą mszę św. w Rzymie, pod przewodnictwem papieża Franciszka. Pod koniec kwietnia 2021 r. św. Nerses Sznorhali (Wdzięczny), Սուրբ Ներսես Շնորհալի (Ներսես Դ Կլայեցի, Ներսես Երգեցող, znalazł się na liście Rady Wykonawczej Organizacji Narodów Zjednoczonych Agencji ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) 60. wielkich postaci, które obchodzą ważne rocznice w latach 2022-2023.
Obrady synodu biskupich Kościoła ormiańskokatolickiego zakończyły się w poniedziałek wieczorem uroczysta liturgią pod przewodnictwem Katolikosa - Patriarchy dla Ormian katolików Rafała Piotra XXI Minassiana w kościele w Bzommar, sanktuarium maryjnym Matki Bożej z Bzommar.


Od 22 lipca do 3 sierpnia 2022 r. katolikos - patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr XXI Minassian przebywa z wizytą duszpasterską w Australii, na zaproszenie ks. Parsegha (Bazylego) Sousaniana z  ormiańskokatolickiego Kościoła Australii.

MELBOURNE
W niedzielę 24 lipca o godz. 11.00 Patriarcha odprawił uroczystą liturgie patriarchalną w ormiańsko katolickim kościele pw. Najświętszego Serca Jezusa i Maryi w Melbourne, w towarzystwie ks. Sousaniana, biskupa pomocniczego diecezji Bejrutu bp. Jerzego Asaturiana i ks. Nareka Mnoyana.
W uroczystości wzięli udział wierni Kościoła ormiańskokatolickiego w Melbourne. W swoim kazaniu wygłoszonym z tej okazji, Katolikos - patriarcha Rafał Piotr XXI, witając członków wspólnoty, podkreślił m. in., że jego wizyta w Australii jest znakiem ojcowskiej troski, przybył tutaj, aby zrozumieć ich problemy i znaleźć rozwiązanie. Specjalne słowa podziękowania skierował do wielebnego ks.  Bazylego Sousaniana, za jego dwudziestoletnią posługę, którą, wbrew wszelkim przeciwnościom, stara się zapewnić opiekę duszpasterską zarówno społeczności Sydney, jak i Melbourne. 
Po liturgii odbyła się uroczysta kolacja, w której wziął udział również abp Piotr Comensoli, rzymskokatolicki arcybiskup Melbourne. W czasie przyjęcia Patriarcha uhonorował troje wiernych specjalnymi orderami na znak wdzięczności za ich zaangażowanie dla wspólnoty i parafii. Z kolei wierni dziękowali Przewielebnemu Katolikosowi - Patriarsze za wizytę duszpasterską i ojcowską serdeczność, na pamiątkę wręczyli Mu tabliczkę z wyrytymi na niej datami wizyty.
W poniedziałek 25 lipca  Katolikos Rafał Piotr XXI spotkał się z biskupem diecezjalnym siostrzanego Kościoła melechickiego abp. Robertem Rabbatem (libański duchowny melchicki, obecnie pracujący w Australii) i miejscowym duchowieństwem, a po południu wziął udział w spotkaniu parafialnym tego Kościoła.
W swoim powitalnym przemówieniu skierowanym do katolickiego Patriarchy ormiańskiego abp Rabbat stwierdził, że Jego wizyta jest powodem do wielkiej radości i błogosławieństwem. Wspomniał też rok 2018 i swoją podróż do Armenii, przyjacielskie spotkanie z ówczesnym ordynariuszem ormiańskiego Kościoła katolickiego w Armenii abp. Minassianem. Odnosząc się do teraźniejszości Kościoła Australii, abp Robert Rabbat podkreślił, że społeczność ormiańska wniosła pozytywny wkład w Australii i jest ceniona przez społeczeństwo australijskie. Na zakończenie przemówienia życzył, aby ta wizyta nadała nowy kierunek wspólnocie ormiańskokatolickiej i wzmocniła braterskie więzy między wspólnotą a Patriarchatem, a także wszystkimi Ormianami w Australii. 
Katolikos - patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr XXI podziękował melechickiemu biskupowi za serdeczne przyjęcie i przyjazne uczucia do narodu ormiańskiego oraz życzył, aby Bóg Wszechmogący chronił wszystkich członków jego Kościoła. Wyraził też życzenie i zachęcał do zacieśniania współpracy między Kościołami w imię skuteczniejszej służby wiernym.
We wtorek 26 lipca  przewidziane jest spotkanie z rzymskokatolickim arcybiskupem Melbourne, Piotrem Comensoli, a po południu spotkania z rodzinami ormiańskokatolickimi. 
SYDNEY
W środę 27 lipca  Patriarcha i towarzysząca mu delegacja powrócą do Sydney, gdzie planowane są wizyty Rafała Piotra XXI u rodzin ormiańskokatolickich.
Program na czwartek 28 lipca  przewiduje wizyty w kościelnych, kulturalnych i charytatywnych instytucjach ormiańskich Sydney, w tym w ormiańskim Kościele apostolskim.
W piątek  planowana jest oficjalna kolacja, a w sobotę 30 lipca , po wizycie w Szkole Ormiańskokatolickiej „Looyce” (Looyce Armenian Saturday School), Patriarcha wieczorem poprowadzi specjalną modlitwę w kościele ormiańskokatolickim w Sydney.
W niedzielę 31 lipca  katolikos - patriarcha Cylicji odprawi mszę św. w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, po czym po południu będzie kontynuował wizyty duszpasterskie u ormiańskokatolickich rodzin. Wizyty u rodzin planowane są również na kolejne dni przed zakończeniem wizyty patriarszej 3 sierpnia.
EŁ; na podstawie Vatican News, sekcja ormiańska,
strony Patriarchatu i Ordynariatu Ormiańskiego Kościoła Katolickiego dla Armenii i Europy Wschodniej

artykuły w j.ormiańskim:
» Ordynariat    » Vatican News         » Patriarchat          
 
(nagranie z powitania, w j. ormiańskim - trzeba kliknąć na zdjęcie)

25 maja 2022 r. katolikos patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr XXI Minassian udał się z pierwszą wizytą patriarszą do Stanów Zjednoczonych, która potrwa do 8 czerwca. 

Ormiańskokatolicka Eparchia Pani z Nareku w Glendale, na czele której stoi bp Michael Muradian, obejmuje Stany Zjednoczone i Kanadę*. Patriarcha przez kilkanaście lat przebywał w USA – był proboszczem najpierw w Nowym Yorku, a później w Glendale w Kalifornii (był jednym z inicjatorów budowy tutejszego kościoła). To tu właśnie, w katedrze pw. św. Grzegorza Oświeciela, rozpoczęła się 27 maja wizytacja duszpasterska.
W piątek, 27 maja 2022 r, kościół ormiańskokatolicki św. Grzegorza Oświeciciela w Glendale przeżył szczególny historyczny moment, witając przybyłego z Libanu, na zaproszenie bpa Muradiana, katolikosa patriarchę  Rafała Piotra XXI Minassiana.
Wizyta Czcigodnego Gościa rozpoczęła się ceremonią powitania z nabożeństwem, w której uczestniczyli przedstawiciele różnych Kościołów i wyznań. Obecni byli także ormiańscy i amerykańscy politycy, osobistości życia społecznego i publicznego, jak burmistrz Glendale, ambasador Republiki Armenii, zastępca burmistrza Los Angeles, a także przedstawiciele różnych partii i organizacji ormiańskich, i przedstawiciele innych świeckich organizacji.
Na zakończenie ceremonii bp Michael Muradian, witając Patriarchę, przypomniał jak wiele ciężkiej pracy i poświęcenia włożył On w budowę tutejszego kościoła, który teraz stał się katedrą eparchii, a w której dziś przebywa jako Gość Honorowy.
Natomiast katolikos Rafał Piotr XXI  w swoim wystąpieniu powiedział: „Wróciłem do domu, aby podziękować Panu Najwyższemu i wam wszystkim, ale wiedzcie, że to nie ja wykonałem tą pracę, lecz Chrystus wykonał ją przeze mnie. Przyszedłem powiedzieć wam to, o co przed chwilą modliliśmy się – aby Bóg umocnił w nas nadzieję, miłość i miłosierdzie, abyśmy byli godni Jego miłosierdzia i Jego obecności w naszym życiu. (…) Bóg obdarzył mnie dziś większą odpowiedzialnością, abym coraz gorliwiej Mu służył, przekazując wam Jego przesłanie, że powinniście kochać się nawzajem tak, jak On umiłował nas.” 
Na zakończenie uroczystości odbyło się poświęcenie kamiennej tablicy pamiątkowej umieszczonej przy wejściu do Katedry z okazji historycznego wydarzenia – pierwszej wizyty katolikosa patriarchy Cylicji dla Ormian katolików, Rafała Piotra XXI Minassiana.

Po ceremonii nastąpiło przyjęcie i spotkanie z wiernymi.

W niedzielę 29 maja o godz. 10.30 (czasu miejscowego) Patriarcha przewodniczył liturgii w tym samym kościele [artykuł w j. ormiańskim i zdjęcia TU i TU] – katedrze ormiańskokatolickiej, rozpoczynając tym swoją wizytację duszpasterską, podczas której odwiedzi również Fresno, San Jose i San Francisco, a następnie San Diego.
5 czerwca w Los Angeles planowana jest uroczysta kolacja na cześć patriarchy Rafała Piotra XXI, po której nastąpi uroczysta liturgia w kościele ormiańskokatolickim Matki Bożej Królowej Męczenników (Our Lady Queen of Martyrs).

Eparchia Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego, obejmująca wszystkich wiernych tego obrządku w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. Została ustanowiona w 1981 jako egzarchat apostolski Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady. W 2005 administratura została podniesiona do rangi eparchii i uzyskała nazwę Eparchia Pani z Nareku w Nowym Jorku. Siedzibą eparchy był Nowy Jork, a ściślej Brooklyn. 29 grudnia 2014 siedziba eparchy przeniesiona została do Glendale, zmieniono również nazwę eparchii.

 

 
Ojciec Święty przyjął na audiencji uczestników sesji plenarnej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich oraz sympozjum z okazji 25. rocznicy opublikowania Instrukcji w sprawie stosowania przepisów liturgicznych Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich wydanej przez Kongregację ds. Kościołów Wschodnich.
Kodeks ten obowiązuje jednakowo wszystkie katolickie kościoły wschodnie. Jest jednolitym zbiorem przepisów prawa kanonicznego dla katolickich Kościołów wschodnich, promulgowanym 18 października 1990 r. przez papieża Jana Pawła II konstytucją Sacri canones. Wszedł w życie 1 października 1991 r.
Rano w Bazylice św. Piotra w Rzymie kard. Leonardo Sandri, prefekt Kongregacji Kościołów Wschodnich, odprawił Mszę św. z udziałem Patriarchów. Obecny był też rektor Kolegium Ormiańskiego w Rzymie ks. Nareg Naamoyan i ormiańskie siostry ze Zgromadznia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP, a klerycy zaśpiewali hymn.
W mszy św. i audiencji brał udział również katolikos-patriarcha Cylicji dla Ormian katolików, Rafał Piotr (Rafael Bedros) XXI Minassian.
Papież rozpoczął podziękowaniem kard. Leonardo Sandri, za powitanie i wprowadzenie, a wszystkim obecnym hierarchom za przybycie, nieraz z bardzo daleka. W dalszej części swojego przemówienia przywołał list papieża Benedykta XV Motu proprio Dei Providentis Arcano, z 1 maja 1917 r., powołujący Kongregację ds. Kościołów Wschodnich.
"Dziś rano modliliście się przed Grobem Apostoła Piotra, odnawiając wspólnie jego wyznanie wiary: <Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego>. To samo zrobiliśmy przed Mszą św. na inaugurację pontyfikatu, aby zamanifestować, jak stwierdził papież Benedykt XV, że „w Kościele Jezusa Chrystusa, który nie jest ani łaciński, ani grecki, ani słowiański, ale katolicki, nie ma istnieje dyskryminacja między jej dziećmi; wszyscy, Łacinnicy, Grecy, Słowianie i inne narodowości mają to samo znaczenie” . W tym roku, który przypada w stulecie jego śmierci, naszą wdzięczną pamięć kierujemy do Benedykta XV, który założył Kongregację ds. Kościołów Wschodnich i Papieski Instytut Wschodni. (...)"
W najbliższy piątek, 11 lutego, obchodzić będziemy już XXX Światowy Dzień Chorego.
Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, kard. Fiorenzo Angeliniego. Papież wyznaczył też od razu na obchody tego Dnia wspomnienie objawienia Matki Bożej w Lourdes, które przypada 11 lutego. Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie.
Po raz pierwszy Dzień Chorego obchodzono w 1993 r., a główne uroczystości odbyły się wtedy w Lourdes i - częściowo - w Rzymie.
Ustanowienie Światowego Dnia Chorego stało się wezwaniem do całego Kościoła powszechnego, aby poświęcić jeden dzień w roku modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele. Jan Paweł II we wspominanym liście zaznaczył, że "ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i - w konsekwencji - wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu..."
Transmisja non-stop na żywo z Sanctuaire Notre-Dame w Lourdes (Francja).

Sprawom ludzi chorych Jan Paweł II, sam doświadczający licznych chorób, poświęcił wiele miejsca w swoim nauczaniu. Często spotykał się z chorymi i niepełnosprawnymi, tak w Rzymie, jak i w czasie podróży apostolskich. Chorych prosił już na samym początku pontyfikatu o wsparcie modlitewne.

za: brewiarz.pl

Jak co roku, papież Franciszek wystosował Orędzie [PEŁNY TEKST] na na XXX ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2022 r. (opublikowane: Rzym, u św. Jana na Lateranie, 10 grudnia 2021 r., we wspomnienie Matki Bożej Loretańskiej). 
„Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36)
Trwając na drodze miłosierdzia przy tych, którzy cierpią
 
Z Orędzia:
Jezus, miłosierdzie Ojca
Największym świadkiem miłosiernej miłości Ojca do chorych jest Jego jednorodzony Syn. Ileż to razy Ewangelie opowiadają nam o spotkaniach Jezusa z ludźmi cierpiącymi na różne choroby! On „chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach, głosząc Ewangelię o Królestwie i lecząc wszelkie choroby i dolegliwości wśród ludu” (Mt 4, 23). Możemy zadać sobie pytanie: skąd ta szczególna uwaga Jezusa wobec chorych, do tego stopnia, że staje się ona również głównym dziełem w misji apostołów, posłanych przez Mistrza, by głosić Ewangelię i uzdrawiać chorych? (por. Łk 9, 2).

XX-wieczny myśliciel podsuwa nam motywację: „Ból absolutnie izoluje i z tej absolutnej izolacji rodzi się apel do drugiego, wzywanie drugiego”. Kiedy człowiek doświadcza słabości i cierpienia we własnym ciele z powodu choroby, jego serce staje się cięższe, wzrasta lęk, mnożą się pytania, coraz bardziej palące staje się pytanie o sens wszystkiego, co się dzieje. Jakże nie wspomnieć w tym kontekście o wielu chorych, którzy w czasie pandemii przeżyli ostatni etap swojego życia w samotności na oddziale intensywnej terapii, z pewnością pod opieką wspaniałych pracowników służby zdrowia, ale z dala od najbliższych i najważniejszych osób w ich ziemskim życiu? Dlatego tak ważne jest, by mieć u swego boku świadków Bożego miłosierdzia, którzy za przykładem Jezusa,  miłosierdzia Ojca, wylewają na rany chorych olej pocieszenia i wino nadziei.
zdjęcie: strona Archidiecezji Przemyskiej

Światowy Dzień Pokoju – ustanowiony z inicjatywy francuskiego filozofa, podróżnika i humanisty Raoula Follereau przez papieża Pawła VI listem z 8 grudnia 1967, skierowanym nie tylko do wiernych Kościoła katolickiego, ale do wszystkich ludzi dobrej woli. Obchodzony jest 1 stycznia. Co roku ma inny temat wybrany przez papieża, który wydaje z tej okazji orędzie, poruszające różne problemy związane z tematyką pokoju.
orędziu wydanym na I Światowy Dzień Pokoju (1.01.1968), papież Paweł VI, przedstawiając jego ideę, napisał m.in.:
"Zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli z wezwaniem, aby dzień 1 stycznia 1968 r. był obchodzony na całym świecie jako "Dzień Pokoju". Pragnęlibyśmy też, by obchody te ponawiano każdego roku, tak aby pierwszy dzień w kalendarzu, który odmierza rytm ludzkiego życia w czasie, stał się jak gdyby zapowiedzią i obietnicą tego, iż w przyszłych dziejach ludzkości będzie panował pokój, oparty na sprawiedliwej i dobroczynnej równowadze."
*
21 grudnia 2021 r. w papieskim biurze prasowym ogłoszono, podpisane 8 grudnia 2021 r. w Watykanie orędzie papieża Franciszka na 55. Światowy Dzień Pokoju, który obchodzony będzie 1 stycznia 2022 r.. W przesłaniu tym Ojciec Święty pisze o drodze pokoju, która niestety wciąż pozostaje odległa od realnego życia. Na świecie nasilają się wojny i konflikty. Wskazuje trzy drogi budowania pokoju.
O krzewienie dialogu między pokoleniami, jako podstawy realizacji wspólnych planów, edukacji, jako czynnika wolności, odpowiedzialności i rozwoju oraz podejmowanie działań na rzecz pełnej realizacji ludzkiej godności i zapewnienie pracy apeluje papież Franciszek w Orędziu.
Temat tegorocznego orędzia brzmi: „Dialog międzypokoleniowy, edukacja, praca: narzędzia budowania trwałego pokoju”.

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
NA 55. ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU
1 stycznia 2022 r.
DIALOG MIĘDZYPOKOLENIOWY, EDUKACJA, PRACA: NARZĘDZIAMI BUDOWANIA TRWAŁEGO POKOJU

1. „Jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna, (… ) który ogłasza pokój” (Iz 52, 7). 
Słowa proroka Izajasza wyrażają pocieszenie, westchnienie ulgi ludu wygnanego, wyczerpanego przemocą i niesprawiedliwością, narażonego na upokorzenie i śmierć. Prorok Baruch zastanawiał się nad tym: „Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Otchłani?” (3, 10-11). Dla tych ludzi przybycie zwiastuna pokoju oznaczało nadzieję na odrodzenie się z gruzów historii, początek świetlanej przyszłości. (...)

2. Dialog międzypokoleniowy na rzecz budowania pokoju
W świecie, gdzie nadal panuje pandemia, która spowodowała nazbyt wiele problemów, „niektórzy próbują uciec od rzeczywistości, chroniąc się w prywatne światy, a inni stawiają jej czoło z destrukcyjną przemocą, ale między egoistyczną obojętnością a protestem odwołującym się do przemocy istnieje opcja, która jest zawsze możliwa – dialog. Dialog między pokoleniami”[5]
Każdy szczery dialog, choć nie jest pozbawiony słusznej i pozytywnej dialektyki, zawsze wymaga podstawowego zaufania między rozmówcami. Musimy powrócić do tego wzajemnego zaufania i je odzyskać! (...)

 
 

„Początkiem mojego kapłaństwa, tu w Libanie, była wojna bratobójcza, a dziś, na początku
mojego panowania, wracam tutaj, do wiecznie zielonych cedrów, do naszej Ojczyzny,
aby dzielić z moimi siostrami i braćmi wszystkie trudy i cierpienia.”

(słowa Katolikosa Rafaela Bedrosa XXI na początku rozważania, w którym skupił się na kapłańskim powołaniu).

W niedzielę 24 października 2021 r. odbył się w Bejrucie (Liban), w katedrze patriarchatu ormiańskiego Kościoła katolickiego pw. św. Eliasza i św. Grzegorza Oświeciciela ingres nowego patriarchy Cylicji dla Ormian katolików Rafaela Bedrosa (Rafała Piotra) XXI Minassiana. Wybrany on został 23 września 2021 r. przez biskupów zgromadzonych na Świętym Synodzie Ormiańskiego Kościoła Katolickiego, jako następca zmarłego w maju Krikora Bedrosa (Grzegorza Piotra) XX Ghabroyana.

Starożytna ceremonia intronizacji składała się z następujących po sobie pieśni, modlitw, wypowiadanych przez biskupów katolickiego Kościoła ormiańskiego i wiernych. Nowy zwierzchnik Kościoła został przedstawiony ludowi Bożemu, najstarszy nominacją arcybiskup wezwał go do złożenia wyznania wiary, po czym nastąpił moment intronizacji. Biskupi nałożyli na głowę nowego patriarchy złoty welon, który symbolizuje władzę kościelną pochodzącą od Ducha Świętego. Otrzymał też patriarszy pastorał. Dwaj biskupi zaprowadzili go na tron patriarszy i przekazali mu znak pokoju. W tym czasie biły dzwony katedry.

W ceremonii wzięło udział wielu wiernych i wysokiej rangi przedstawicieli Kościoła, przedstawicieli władz i instytucji świeckich. Obecni byli m.in.: patriarcha maronicki kard. Béchara Boutros Räi; patriarcha melchicki Youssef Absi; przedstawiciel greckiego Kościół prawosławnego w Antiochii bp Konstantyn Kayal; przedstawiciele patriarchów ormiańskiego Kościoła apostolskiego Arama I i Karekina II; przewodniczący Unii Ormiańskich Kościołów Ewangelickich Bliskiego Wschodu, ks. Mkrtich Garakeozian; duchowni ormiańscy z Armenii, Libanu i innych państw, siostry zakonne.

Intronizacji przewodniczył dotychczasowy administrator Kościoła Patriarchalnego, arcybiskup Bedros Miriatian, w otoczeniu ojców synodalnych. Podczas ceremonii Ewangelię po arabsku odczytał patriarcha Absi, a podczas liturgii odczytał (również po arabsku) patriarcha Räi.

Po ceremonii intronizacji patriarcha – katolikos Rafael Bedros XXI odprawił swoją pierwszą mszę św. wraz z bp. Michaelem Muradianem, ordynariuszem ormiańskiego Kościoła katolickiego Stanów Zjednoczonych i Kanady i biskupem pomocniczy patriarchatu bp. Keworkiem Assadurianem.

Na zakończenie liturgii prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich przy Stolicy Apostolskiej, kard. Leonardo Sandri, przekazał nowemu patriarsze gratulacje od Ojca Świętego. Po jej zakończeniu wszyscy obecni na uroczystości składali mu gratulacje, przekazywali najlepsze życzenia.

Cały ingres – ceremonia intronizacji i pierwsza msza św. odprawiona przez Patriarchę – Katolikosa Rafaela Bedrosa XXI (wraz z długotrwałymi gratulacjami) był wyjątkowym i pięknym wydarzeniem, trwającym przeszło trzy godziny!

Dzięki bezpośrednim transmisjom prowadzonym przez patriarchat ormiańskiego Kościoła katolickiego oraz libańską stację telewizyjną Noursat Network z Bejrutu można było w nim uczestniczyć na całym świecie.

EŁ; na podstawie ekai.pl
i artykułu na stronie patriarchatu armeniancatholic.org

W niedziela, 10 października 2021 r. w południe, pod przewodnictwem Jego Świątobliwości katolikosa-patriarchy Cylicji dla Ormian katolików, Rafaela Bedrosa XXI  został pobłogosławiony i ponownie, po przeprowadzonej renowacji, otwarty ormiański kościół katolicki pw. św. Błażej w Rzymie (San Biagio della Pagnotta lub San Biagio degli Armeni). Na uroczystości obecni byli: prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich kard. Leonardo Sandri, papieski wikariusz generalny Rzymu, kard. Angelo De Donatis, sekretarz Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich abp Giorgio Demetrio Gallaro, ormiańskokatoliccy biskupi: Mikael Mouradian, Pablo Hakiman,  rektor Kolegium Ormiańskiego w Rzymie ks. Nareg Naamoyan, arcybiskup Kościoła apostolskiego Khajag Barsamian, a także wielu innych duchownych Kościoła katolickiego ormiańskiego i łacińskiego, Kościoła apostolskiego, ormiańskie siostry katolickie Niepokalanego Poczęcia, z matką przełożoną Arousiag Sajonian.
Ceremonia rozpoczęła się przed kościołem, gdzie odbył się obrzęd "Otwarcia drzwi". Następnie duchowni, pod przewodnictwem kard. Sandri weszli do środka kościoła, śpiewając szarakan „Otwórz dla nas bramy Twego miłosierdzia!”.
Po modlitwie podsekretarz zarządu Kongregacji ks. Flavio Pace podzielił się uwagami o pracach renowacyjnych, które zostały wykonane w kościele i gratulował ormiańskiej wspólnocie Rzymu ponownego otwarcia kościoła św. Błażeja. Patriarcha Rafel Bedros XXI pobłogosławił nową kamienną tablicę z datą ponownego otwarcia pod Jego zwierzchnictwem, z błogosławieństwem Ojca Świętego Franciszka.
Na koniec patriarcha pobłogosławił ponownie otwarty kościół.
*
Kościół San Biagio degli Armeni, zwany także San Biagio della Pagnotta, od małych bochenków chleba, które każdego roku – 3 lutego – błogosławiono i rozdawano tu ubogim.
To ormiański kościół z X w. – kilkukrotnie wzmiankowany w średniowiecznych katalogach, po raz pierwszy w 1072 r. z okazji pierwszej restauracji świątyni. W XVIII w. umieszczono tu relikwię – gardło św. Błażeja (Biagio, Blaise).
Na fasadzie wykonanej w XVII w., która jest dziełem Giovanniego Antonio Prefetti, nad portykiem znajduje się fresk „Cud św. Błażeja”. Legenda głosi, że święty, prowadzony na szubienicę za niezłomną wiarę (było to w czasach prześladowań chrześcijan), spotkał kobietę niosącą dziecko umierające z powodu ości, która utknęła mu w gardle. Św. Błażej położył dłonie na gardle dziecka, ratując mu życie. Inna wersja legendy głosi, że owego cudu dokonał w więzieniu a zginął nie na szubienicy lecz przez ścięcie mieczem. Jak to legenda – ma wiele wersji.... Ważne, że cudu św. Błażej dokonał, i od tamtej pory jest patronem ludzi chorych na gardło.
Odnowione w XIX wieku przez Philipa Navone wnętrze świątyni wraz z oryginalnymi malowidłami aniołów adorujących Najświętszy Sakrament autorstwa Pietro da Cartony, to niezwykła gratka dla pasjonatów sztuki sakralnej.
Pamięć św. Błażeja czczona jest 3 lutego i tego dnia duchowny błogosławi gardła wiernych dwiema skrzyżowanymi świecami.
EŁ; na podstawie: Wikipedia, FB Pontificio Collegio Armeno w Rzymie ;
zdjęcia: FB Pontificio Collegio Armeno (Քահանայապետական Լեւոնեան Հայ Վարժարան)
    

    

    

    

W niedzielę 26 września o godz. 11 w Kolegium Ormiańskim w Rzymie (Pontificio Collegio Armeno) nowo wybrany katolikos-patriarcha Cylicji dla Ormian katolików Rafael Bedros XXI Minassian odprawił Mszę Świętą dziękczynienia i z okazji 30. rocznicy niepodległości Armenii. Obecni byli biskupi ormiańskiego kościoła katolickiego, a także arcybiskup Khajag Barsamian, przedstawiciel Kościoła apostolskiego, ambasador Republiki Armenii w Stolicy Apostolskiej Karen Nazarian, ormiańskie Siostry Niepokalanego Poczęcia i wierni.

     

    

    

  

zdjęcia: FB Pontificio Collegio Armeno, Rzym