default_mobilelogo
"Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości." (1 J 1, 9)
 
Blaise Pascal, słynny francuski filozof XIX wieku pisze w jednym ze swoich dzieł: „Istnieją dwa rodzaje ludzi: sprawiedliwi, którzy uważają siebie za grzeszników, i grzesznicy, którzy uważają siebie za sprawiedliwych”.
Większość ludzi należy do tej drugiej kategorii. Wielu z nich wierzy, że są sprawiedliwi, ponieważ przestrzegają Dziesięciu Przykazań, mają moralne poczucie dobra i zła. Zapominają o słowach apostoła Pawła: „wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, ” (Rz 3,23), a także apostoła Jan: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. (…) Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go [Boga] kłamcą” (1 J 1, 8, 10).
Wyznanie grzechów jest pierwszym warunkiem pojednania z Bogiem i zbawienia. Istnieją różne rodzaje wyznania. Powiedzenie „zgrzeszyłem” nie wystarczy. Oto przykłady:
♦Czasami ludzie, gdy są zdesperowani, mówią „zgrzeszyłem” z egoistycznych pobudek. Mówią: „Przyznaję, że jestem winny”, aby uniknąć surowszego wyroku. Czasami w sądach przestępcy płaczą i mówią „jestem winny”, ale w rzeczywistości nie czują skruchy. Mówią tak, żeby zyskać przychylność sędziów.
Kiedy faraon odmówił wypuszczenia Izraelitów, Bóg zesłał serię plag na Egipt. Faraon wezwał Mojżesza i Aarona i powiedział im: „Zgrzeszyłem przeciwko Panu, Bogu waszemu, i przeciwko wam.” (Wj 10, 16). Było to z pewnością fałszywe wyznanie.
♦Gdy grzesznik zostaje złapany na gorącym uczynku, powiedzenie przez niego: „Tak, zgrzeszyłem” jest wtedy oczywiste, bo przestępstwo jest niezaprzeczalne. Przykładem jest wyznanie Akana w Starym Testamencie. Wbrew Bożemu nakazowi kradnie i zostaje złapany. Akan mówi wtedy Jozuemu: „Istotnie zgrzeszyłem przeciw Panu, Bogu Izraela.” (Joz 7, 20). Popełnione przestępstwo było niezaprzeczalne i niewybaczalne; nie wystarczyło przyznać się do niego bez pokuty.
♦Są też spowiedzi, podczas których człowiek próbuje zminimalizować grzechy i przewinienia, lub zrzucić winę na innych. Jednym z przykładów tego jest grzech nieposłuszeństwa Adama w Raju. Kiedy Bóg zapytał go: „Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” – Adam odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem” (Rdz 3, 11-12).
♦Inne wyznania grzechów wynikają z poczucia wstydu, rozpaczy, bólu, ale nie powodują zmiany w postępowaniu. Widzimy przykład tego w osobie Judasza Iskarioty, który zdradził swego Pana za trzydzieści srebrników, po czym, żałując tego, krzyknął: „Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną” (Mt 27, 4).
Nie wystarczy po prostu powiedzieć: „zgrzeszyłem” lub „jestem winny”. Warunki dobrej spowiedzi świętej, to żal za grzechy, postanowienie poprawy (zmiana swojego życia i całkowite poddaje się Jezusowi Chrystusowi), szczere wyznanie grzechów, zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
W Biblii jest wiele przykładów prawdziwego i pełnego wyznania. Przypomnijmy dwa przykłady - jeden ze Starego Testamentu, a drugi z Nowego Testamentu.

Pierwszy pochodzi z życia króla Dawida. W księdze Samuela jest napisane: „Pan wyszukał sobie człowieka według swego serca” (1 Sm 13, 14), a jednak ten człowiek kazał zabić Uriasza, aby poślubić jego żonę Batszebę. Kiedy prorok Natan ujawnił tajną zbrodnię Dawida, Dawid powiedział do Natana: „Zgrzeszyłem wobec Pana” (2 Sm 12, 13). Ale poza tym wyznaniem, błagał Boga z głębi serca, z wyrzutami sumienia i szczerym duchem pokuty: „Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed TobąOdwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!” (Ps 51, 6, 11).
Innym przykładem jest przypowieść o synu marnotrawnym opowiedziana przez Jezusa, zapisana w Ewangelii św. Łukasza. Po tym, jak syn marnotrawny otrzymawszy dziedzictwo swego ojca, roztrwonił je, prowadząc rozwiązłe życie, moralnie i materialnie zbankrutowany człowiek wrócił do domu ojca i wyznał swój grzech: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem” (Ew. Łk 15, 21). Ojciec przyjął go z otwartymi ramionami, ponieważ wiedział, że jego wyznanie było szczere i zaprowadził go do domu.

Prawdziwe wyznanie jest początkiem pokuty.

E. Ł.; na podstawie artykułu ze strony Vatican News, sekcja ormiańska:
ks. dr. Vahan H. Tookinian, "Spowiedź (w okresie Wielkiego Postu)
"
Cytaty z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia

Խոստովանութիւն (Մեծ Պահքի Առիթով)
(...) 
Աստուծոյ հետ հաշտուելու եւ Քրիստոսի միջոցով Անոր բերած փրկութեան արժանանալու նախապայմանն է մեղքերու խոստովանութիւնը: Բայց ի՞նչ է ճշմարիտ եւ լիիրաւ խոստովանութիւնը: Խոստովանութիւններու տեսակները կան: «Ես մեղանչեցի» ըսելը բաւական չէ լիիրաւ խոստովանութեան համար: Օրինակներով խօսինք.
Ա.- Կան խոստովանութիւններ, որոնք շահախոյզ (expedient) են: Երբեմն մարդիկ, երբ ճարահատ դառնան, «մեղայ» կ՛ըսեն շահադիտական նպատակներով: «Կ՛ընդունինք, որ մեղաւոր ենք» կ՛ըսեն, որպէսզի փախուստ տան աւելի խիստ դատավճիռէ: Դատարաններու մէջ երբեմն քրէական յանցագործութիւն կատարած ոճրագործներ լալով «մեղայ» կ՛ըսեն, բայց իրականութեան մէջ լուրջ զղջումի հոգի չունին: «Մեղաւոր եմ» կ՛ըսեն, որպէսզի դատաւորներու եւ դատական ատեանի բարեացակամութիւնը շահին:

» cały artykuł w j. Ormiańskim (Vatican News)

NIEDZIELA DOBREGO ŻYCIA, POCZĄTEK WIELKIEGO POSTU
I Niedziela Wielkiego Postu, Bun Barekentan
Բուն Բարեկենդան
Ա. Կիրակր Քառասնորդաց

- PONIEDZIAŁEK POPIELCOWY
Or Mochroc - Օր Մոխրոց

Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu – do modlitwy, postu i jałmużny.

W sensie wschodnim pierwszy dzień postu, to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia. Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła. W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.

Błogosławieństwo popiołu w obrządku ormiańskim

Panie, zmiłuj się (3x)
Wszechmogący, wieczny Boże, zgładź i odpuść nasze grzechy.
Wołamy do Ciebie, ześlij błogosławieństwo Twoje na ten popiół
i poświęć go, aby był lekarstwem zbawienia dla tych,
którzy z bojaźnią wzywają imienia Twego Świętego
i pochyleni przed Twoim majestatem żałują za grzechy swoje.
Spraw, miłosierny Panie, aby ci, na których będzie posypany ten popiół, 
otrzymali odpuszczenie grzechów oraz zdrowie duszy i ciała. 
Przez łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, 
któremu należy się chwała, panowanie i cześć teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

 

» O wielkopostnej zasłonie 

Բարի Կենդանութիւն Կամ Բուն Բարեկենդան
Բուն բարեկենդանի նախորդ Շաբաթ օրը, երեկոյեան ժամերգութեան ընթացքին, կը փակուին բոլոր եկեղեցիներուն խորաններուն վարագոյրները, որոնք կը բացուին Սբ. Զատիկի ճրագալոյցի Պատարագին:

Բարեկենդանը պահքի սկիզբն է, իսկ Բուն բարեկենդանը՝ Մեծ պահքի սկիզբը: Բարեկենդան կը նշանակէ բարի կենդանութիւն. ուրախութեան, խրախճանքի օր, որուն կը յաջորդէ շաբաթապահքը: Իսկ Բուն բարեկենդան կը նշանակէ ամենամեծ բարեկենդան, որուն կը յաջորդէ Մեծ պահքը, որ ամենաերկարն ու տեւականն է:
Բուն բարեկենդանը Մեծ պահքի եօթը կիրակիներէն առաջինն է: Կը յիշեցնէ մարդկային առաջին երջանկութիւնը: Այս օրը նուիրուած է դրախտի յիշատակին, որուն փափկութեան մէջ նախածնողները՝ Ադամն ու Եւան, կ՝ապրէին անմեղ ու երջանիկ կեանքով մինչեւ դրախտէն վտարուիլը: (...)

» cały artykuł w j. ormiańskim

Ա. Կիրակի Քառասնորդաց. Մուտն Ադամայ ի դրախտն, Աղօթք, Ծոմապահութիւն եւ Ողորմութիւն
Արհի. Յովհաննէս եպս. Թէյրուզեանի մտածականը։ Մատթէոս Աւետարանիչ (6, 1-18) մեզի կը թելադրէ երեք ուղեգիծեր. Ողորմութիւն, Աղօթք եւ Ծոմապահութիւն, որոնց կիրառումը Եկեղեցին ճոխացուց անհամար սուրբերով:
Շնորհաբեր ու կենսատու դարձնելու համար Քառասնորդաց շրջանը, այսինքն՝ մեր առջեւ երկարող Մեծ Պահքի օրերը, յօժարակամ ըլլալու ենք Ս. Հոգիի ներշնչումներուն: Մատթէոս Աւետարանիչ (6, 1-18) մեզի կը թելադրէ երեք ուղեգիծեր. Ողորմութիւն, Աղօթք եւ Ծոմապահութիւն, որոնց կիրառումը Եկեղեցին ճոխացուց անհամար սուրբերով: (...)

   » cały artykuł w j. ormiańskim

WATYKAN

„SPES NON CONFUNDIT” (NADZIEJA ZAWIEŚĆ NIE MOŻE)

9 maja, w dzień Wniebowstąpienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, papież Franciszek o godzinie 17:30 podczas Nieszporów w Bazylice św. Piotra przewodniczył odczytaniu i wręczeniu Bulli Jubileuszowej zwołującej Rok Święty 2025.

Uroczystość rozpoczęła się w przedsionku bazyliki św. Piotra w Watykanie, przed jej Drzwiami Świętymi, otwieranymi na każdy kolejny Jubileusz. Papież Franciszek wręczył bullę zwołującą Jubileusz 2025 archiprezbiterom czterech bazylik papieskich, kilku przedstawicielom Kościoła powszechnego z różnych stron świata i dziekanowi protonotariuszy apostolskich (prał. Leonardo Sapienza), który następnie odczytał najistotniejsze fragmenty tego dokumentu.
Bulla papieska to dokument z pieczęcią papieża, a zatem po przywileju najbardziej autorytatywny i uroczysty spośród dokumentów biskupa Rzymu. Termin ten wywodzi się od łacińskiego bulla, który oznaczał ołowianą pieczęć zawieszoną na dokumencie, a dopiero od około XIV wieku był stosowany do dokumentów opatrzonych taką pieczęcią. Użycie ołowianej pieczęci jest udokumentowane w przypadku papieży od VI wieku. W przypadku dokumentów o szczególnym znaczeniu zamiast ołowiu stosowano złoto.
Bulla jest dokumentem urzędowym, który oprócz wskazania daty rozpoczęcia i zakończenia Roku Świętego oraz sposobu jego przeprowadzenia, podaje tematykę Jubileuszu i warunki, na jakich jest on ogłoszony przez Papieża. Składa się z 25 punktów, zawiera modlitwy i apele w intencji więźniów, chorych, ubogich i młodych. Tematem przewodnim, który wybrano na Jubileusz Zwyczajny 2025 są słowa: „Pielgrzymi nadziei”. [TUTAJ więcej]
Bieżący rok jest Rokiem Modlitwy przed Jubileuszem 2025, ogłoszonym przez papieża w styczniu.
O planowanych terminach głównych wydarzeń Roku Jubileuszowego 2025 można dowiedzieć się z oficjalnej strony tego wydarzenia:  https://www.iubilaeum2025.va/pl.html (wersja w j. polskim; dostępna w 7 językach). 

«Թող Յոբելեանը բոլորի համար ըլլայ յոյսը վերակենդանացնելու հնարաւորութիւն» Ֆրանչիսկոս Պապ
Հրատարակում ու յանձնում 2025ի Սուրբ Տարուան «Spes non confundit» Յոբելենական Կոնդակին։Արարողութիւնը տեղի ունեցաւ Սուրբ Պետրոս տաճարի Նախագաւիթին մէջ Սուրբ Դռան առջեւ.
2025ի Յոբելենական տարւոյն համար Ֆրանչիսկոս Պապը յոյս կը հայցէ, աշխարհի մը մէջ, որ յատկանշուած է զէնքերու շառաչիւնով, մահով, կործանումներով ու մերձաւորի նկատմամբ ատելութեամբ, անօթութեամբ ու «բնապահպանական պարտքով», ինչպէս նաեւ ծնունդներու պակասով։ Յոյսն է բալասանը` զոր Սրբազան Պապը կ՛ուզէ տարածել «բռնութեան դաժանութեամբ» ճնշուած կամ աղքատութեան ծայրայեղ աճի թիրախ մարդկութեան վէրքերուն վրայ: (...)

» cały artykuł w j. ormiańskim  

 
   
  Dzisiaj na Górze Oliwnej znajduje się Kaplica Wniebowstąpienia, czyli romańska świątynia, która została zamieniona na meczet. Obiekt jest własnością lokalnej wspólnoty muzułmańskiej, która z okazji uroczystości udostępnia kaplicę i obejście jerozolimskim wspólnotom chrześcijańskim: prawosławnej, katolickiej i ormiańskiej.

Szósty tydzień prowadzi nas do jednego z głównych świąt Chrystusa, jakim jest święto Wniebowstąpienia, dokładnie 40 dni po zmartwychwstaniu. Kościół przyjął tradycję obchodzenia tego święta 40 dni po Wielkanocy, a Zesłania Ducha Świętego 50 dni po Wielkanocy, czyli 10 dni po Wniebowstąpieniu.

W obrządku ormiańskim Wniebowstąpienie Chrystusa (Ton Hambarcman, Տօն Համբարձման) świętuje się tradycyjnie w czwartek. Według tegorocznego kalendarza liturgicznego przypada ono 9 maja 2024 r.
Również w kościele rzymskokatolickim są miejsca gdzie też tego dnia jest Wniebowstapienie świętowane (np. Watykan).
W Polsce (podobnie jak we Włoszech) uroczystość Wniebowstąpienia - zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów - od 2004 r. kościół rzymskokatolicki obchodzi w VII Niedzielę Wielkanocną (w tym roku 12 maja).

Po swym zmartwychwstaniu Chrystus ukazywał się uczniom, zaś czterdziestego dnia na ich oczach wzniósł się do nieba z Góry Oliwnej. Określenie "Wniebowstąpienie Pańskie" pochodzi z opisu, przekazanego przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich (Dz 1, 9-11). Ewangeliści piszą o tym fakcie niewiele. Miejscem wniebowstąpienia Jezusa była Góra Oliwna. Z tej góry, gdzie rozpoczęła się męka Chrystusa, wzięła początek także Jego chwała. Jezus polecił Apostołom, aby nie odchodzili z Jerozolimy, lecz by oczekiwali spełnienia obietnicy zesłania Ducha Świętego (por. Dz 1, 4-5). Po powrocie do Jerozolimy Apostołowie "trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego" (Dz 1, 14).

niedzielnej Ewangelii Jezus opowiada przypowieść o Dobrym Pasterzu. Zanim jednak powie, że jest dobrym pasterzem, mówi: Ja jestem bramą owiec.
Pan Jezus tajemnicą swojego Wniebowstąpienia żył na długo przed jej dokonaniem się. Przy Ostatniej Wieczerzy wprost zapowiada swoje odejście do Ojca.

Wniebowstąpienie Chrystusa jest jednym z najważniejszych, ale i najbardziej tajemniczych wydarzeń opisanych w Piśmie Świętym. Jego głęboki sens często wymyka się naszemu ludzkiemu rozumieniu.
„Chrystus stworzył bowiem w samym sobie pomost między niebem i ziemią: On jest Pośrednikiem między Bogiem i człowiekiem, między Królestwem Niebieskim i historią świata. Zjednoczeni z Nim w Jego własnym Duchu, wierni tworzą nową wspólnotę, Kościół, który ze swej natury jest widzialny i duchowy, pielgrzymujący w świecie i uczestniczący w chwale niebieskiej”
(św. Jan Paweł II, Rozważanie przed modlitwą Regina caeli, 27 maja 2001) 
„Wniebowstąpienie mówi nam, że w Chrystusie nasze człowieczeństwo zostaje wyniesione na wysokości Boga; w ten sposób za każdym razem, gdy się modlimy, ziemia łączy się z niebem. Tak jak kadzidło, spalając się, unosi w górę dym, tak samo, gdy zanosimy do Pana ufną modlitwę w Chrystusie, przenika ona niebiosa i dociera do samego Boga - On ją przyjmuje i jej wysłuchuje”.
(Benedykt XVI, Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, 20 maja 2012)

Dzień Wniebowstąpienia jest dla Ormian bardzo radosny, także jako radosne ludowe święto ormiańskie. Zwykle wypada w środku wiosny, co daje ludziom możliwość wyjścia na dwór, na pola i w góry. Grupy mężczyzn biorą udziału w różnych grach i konkursach, a kobiety i dziewczęta losują miedzy sobą wcześniej przygotowane najróżniejsze wróżby, dotyczące ich przyszłości - a to o dobrym życiu czy pięknym narzeczonym, a to o pięknym domu. Mają przy tym wiele radości i dobrą zabawę. Śpiewają też różne piosenki i wykonują tańce. W wielu wsiach, a także miastach zwyczaj ten zachował się i pozwala na utrwalenie tradycji ludowych.

Niedziela 12 maja, Siódma Niedziela Wielkanocna, jest w Kościele ormiańskim Drugą Niedzielą Palmową. Jest ponownym przypomnieniem Wniebowstąpienia Chrystusa, daje nam nadzieję na wejście po śmierci do nieba i przebywanie w Bożej obecności.

» "Wniebowstąpienie Pańskie"  (brewiarz.pl)                    » artykuł w j. ormiańskim (Vativan News)


11 LUTEGO 2024 r. - NIEDZIELA DOBREGO ŻYCIA, POCZĄTEK WIELKIEGO POSTU
I Niedziela Wielkiego Postu, Bun Barekentan
Բուն Բարեկենդան
Ա. Կիրակր Քառասնորդաց

12 LUTEGO - PONIEDZIAŁEK POPIELCOWY
Or Mochroc - Օր Մոխրոց

Wielki Post (Mec Pahk) rozpoczyna się od Niedzieli Dobrego Życia (Bun Barekentan). W tym roku niedziela ta przypada – jak podaje ormiańskokatolicki kalendarz liturgiczny – 11 lutego. Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu – do modlitwy, postu i jałmużny.

W sensie wschodnim pierwszy dzień postu, to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia. Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła. W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.

Błogosławieństwo popiołu w obrządku ormiańskim

Panie, zmiłuj się (3x)
Wszechmogący, wieczny Boże, zgładź i odpuść nasze grzechy.
Wołamy do Ciebie, ześlij błogosławieństwo Twoje na ten popiół
i poświęć go, aby był lekarstwem zbawienia dla tych,
którzy z bojaźnią wzywają imienia Twego Świętego
i pochyleni przed Twoim majestatem żałują za grzechy swoje.
Spraw, miłosierny Panie, aby ci, na których będzie posypany ten popiół, 
otrzymali odpuszczenie grzechów oraz zdrowie duszy i ciała. 
Przez łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, 
któremu należy się chwała, panowanie i cześć teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

 

» O wielkopostnej zasłonie 

Բարի Կենդանութիւն Կամ Բուն Բարեկենդան
Բուն բարեկենդանի նախորդ Շաբաթ օրը, երեկոյեան ժամերգութեան ընթացքին, կը փակուին բոլոր եկեղեցիներուն խորաններուն վարագոյրները, որոնք կը բացուին Սբ. Զատիկի ճրագալոյցի Պատարագին:

Բարեկենդանը պահքի սկիզբն է, իսկ Բուն բարեկենդանը՝ Մեծ պահքի սկիզբը: Բարեկենդան կը նշանակէ բարի կենդանութիւն. ուրախութեան, խրախճանքի օր, որուն կը յաջորդէ շաբաթապահքը: Իսկ Բուն բարեկենդան կը նշանակէ ամենամեծ բարեկենդան, որուն կը յաջորդէ Մեծ պահքը, որ ամենաերկարն ու տեւականն է:
Բուն բարեկենդանը Մեծ պահքի եօթը կիրակիներէն առաջինն է: Կը յիշեցնէ մարդկային առաջին երջանկութիւնը: Այս օրը նուիրուած է դրախտի յիշատակին, որուն փափկութեան մէջ նախածնողները՝ Ադամն ու Եւան, կ՝ապրէին անմեղ ու երջանիկ կեանքով մինչեւ դրախտէն վտարուիլը: (...)

» cały artykuł w j. ormiańskim

Ա. Կիրակի Քառասնորդաց. Մուտն Ադամայ ի դրախտն, Աղօթք, Ծոմապահութիւն եւ Ողորմութիւն
Արհի. Յովհաննէս եպս. Թէյրուզեանի մտածականը։ Մատթէոս Աւետարանիչ (6, 1-18) մեզի կը թելադրէ երեք ուղեգիծեր. Ողորմութիւն, Աղօթք եւ Ծոմապահութիւն, որոնց կիրառումը Եկեղեցին ճոխացուց անհամար սուրբերով:
Շնորհաբեր ու կենսատու դարձնելու համար Քառասնորդաց շրջանը, այսինքն՝ մեր առջեւ երկարող Մեծ Պահքի օրերը, յօժարակամ ըլլալու ենք Ս. Հոգիի ներշնչումներուն: Մատթէոս Աւետարանիչ (6, 1-18) մեզի կը թելադրէ երեք ուղեգիծեր. Ողորմութիւն, Աղօթք եւ Ծոմապահութիւն, որոնց կիրառումը Եկեղեցին ճոխացուց անհամար սուրբերով: (...)

   » cały artykuł w j. ormiańskim