"Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości." (1 J 1, 9)
odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości." (1 J 1, 9)
Blaise Pascal, słynny francuski filozof XIX wieku pisze w jednym ze swoich dzieł: „Istnieją dwa rodzaje ludzi: sprawiedliwi, którzy uważają siebie za grzeszników, i grzesznicy, którzy uważają siebie za sprawiedliwych”.
Większość ludzi należy do tej drugiej kategorii. Wielu z nich wierzy, że są sprawiedliwi, ponieważ przestrzegają Dziesięciu Przykazań, mają moralne poczucie dobra i zła. Zapominają o słowach apostoła Pawła: „wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, ” (Rz 3,23), a także apostoła Jan: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. (…) Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go [Boga] kłamcą” (1 J 1, 8, 10).
Wyznanie grzechów jest pierwszym warunkiem pojednania z Bogiem i zbawienia. Istnieją różne rodzaje wyznania. Powiedzenie „zgrzeszyłem” nie wystarczy. Oto przykłady:
Większość ludzi należy do tej drugiej kategorii. Wielu z nich wierzy, że są sprawiedliwi, ponieważ przestrzegają Dziesięciu Przykazań, mają moralne poczucie dobra i zła. Zapominają o słowach apostoła Pawła: „wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, ” (Rz 3,23), a także apostoła Jan: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. (…) Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go [Boga] kłamcą” (1 J 1, 8, 10).
Wyznanie grzechów jest pierwszym warunkiem pojednania z Bogiem i zbawienia. Istnieją różne rodzaje wyznania. Powiedzenie „zgrzeszyłem” nie wystarczy. Oto przykłady:
♦Czasami ludzie, gdy są zdesperowani, mówią „zgrzeszyłem” z egoistycznych pobudek. Mówią: „Przyznaję, że jestem winny”, aby uniknąć surowszego wyroku. Czasami w sądach przestępcy płaczą i mówią „jestem winny”, ale w rzeczywistości nie czują skruchy. Mówią tak, żeby zyskać przychylność sędziów.
Kiedy faraon odmówił wypuszczenia Izraelitów, Bóg zesłał serię plag na Egipt. Faraon wezwał Mojżesza i Aarona i powiedział im: „Zgrzeszyłem przeciwko Panu, Bogu waszemu, i przeciwko wam.” (Wj 10, 16). Było to z pewnością fałszywe wyznanie.
Kiedy faraon odmówił wypuszczenia Izraelitów, Bóg zesłał serię plag na Egipt. Faraon wezwał Mojżesza i Aarona i powiedział im: „Zgrzeszyłem przeciwko Panu, Bogu waszemu, i przeciwko wam.” (Wj 10, 16). Było to z pewnością fałszywe wyznanie.
♦Gdy grzesznik zostaje złapany na gorącym uczynku, powiedzenie przez niego: „Tak, zgrzeszyłem” jest wtedy oczywiste, bo przestępstwo jest niezaprzeczalne. Przykładem jest wyznanie Akana w Starym Testamencie. Wbrew Bożemu nakazowi kradnie i zostaje złapany. Akan mówi wtedy Jozuemu: „Istotnie zgrzeszyłem przeciw Panu, Bogu Izraela.” (Joz 7, 20). Popełnione przestępstwo było niezaprzeczalne i niewybaczalne; nie wystarczyło przyznać się do niego bez pokuty.
♦Są też spowiedzi, podczas których człowiek próbuje zminimalizować grzechy i przewinienia, lub zrzucić winę na innych. Jednym z przykładów tego jest grzech nieposłuszeństwa Adama w Raju. Kiedy Bóg zapytał go: „Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” – Adam odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem” (Rdz 3, 11-12).
♦Inne wyznania grzechów wynikają z poczucia wstydu, rozpaczy, bólu, ale nie powodują zmiany w postępowaniu. Widzimy przykład tego w osobie Judasza Iskarioty, który zdradził swego Pana za trzydzieści srebrników, po czym, żałując tego, krzyknął: „Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną” (Mt 27, 4).
♦Są też spowiedzi, podczas których człowiek próbuje zminimalizować grzechy i przewinienia, lub zrzucić winę na innych. Jednym z przykładów tego jest grzech nieposłuszeństwa Adama w Raju. Kiedy Bóg zapytał go: „Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” – Adam odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem” (Rdz 3, 11-12).
♦Inne wyznania grzechów wynikają z poczucia wstydu, rozpaczy, bólu, ale nie powodują zmiany w postępowaniu. Widzimy przykład tego w osobie Judasza Iskarioty, który zdradził swego Pana za trzydzieści srebrników, po czym, żałując tego, krzyknął: „Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną” (Mt 27, 4).
Nie wystarczy po prostu powiedzieć: „zgrzeszyłem” lub „jestem winny”. Warunki dobrej spowiedzi świętej, to żal za grzechy, postanowienie poprawy (zmiana swojego życia i całkowite poddaje się Jezusowi Chrystusowi), szczere wyznanie grzechów, zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
W Biblii jest wiele przykładów prawdziwego i pełnego wyznania. Przypomnijmy dwa przykłady - jeden ze Starego Testamentu, a drugi z Nowego Testamentu.
Pierwszy pochodzi z życia króla Dawida. W księdze Samuela jest napisane: „Pan wyszukał sobie człowieka według swego serca” (1 Sm 13, 14), a jednak ten człowiek kazał zabić Uriasza, aby poślubić jego żonę Batszebę. Kiedy prorok Natan ujawnił tajną zbrodnię Dawida, Dawid powiedział do Natana: „Zgrzeszyłem wobec Pana” (2 Sm 12, 13). Ale poza tym wyznaniem, błagał Boga z głębi serca, z wyrzutami sumienia i szczerym duchem pokuty: „Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą… Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!” (Ps 51, 6, 11).
Innym przykładem jest przypowieść o synu marnotrawnym opowiedziana przez Jezusa, zapisana w Ewangelii św. Łukasza. Po tym, jak syn marnotrawny otrzymawszy dziedzictwo swego ojca, roztrwonił je, prowadząc rozwiązłe życie, moralnie i materialnie zbankrutowany człowiek wrócił do domu ojca i wyznał swój grzech: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem” (Ew. Łk 15, 21). Ojciec przyjął go z otwartymi ramionami, ponieważ wiedział, że jego wyznanie było szczere i zaprowadził go do domu.
W Biblii jest wiele przykładów prawdziwego i pełnego wyznania. Przypomnijmy dwa przykłady - jeden ze Starego Testamentu, a drugi z Nowego Testamentu.
Pierwszy pochodzi z życia króla Dawida. W księdze Samuela jest napisane: „Pan wyszukał sobie człowieka według swego serca” (1 Sm 13, 14), a jednak ten człowiek kazał zabić Uriasza, aby poślubić jego żonę Batszebę. Kiedy prorok Natan ujawnił tajną zbrodnię Dawida, Dawid powiedział do Natana: „Zgrzeszyłem wobec Pana” (2 Sm 12, 13). Ale poza tym wyznaniem, błagał Boga z głębi serca, z wyrzutami sumienia i szczerym duchem pokuty: „Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą… Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!” (Ps 51, 6, 11).
Innym przykładem jest przypowieść o synu marnotrawnym opowiedziana przez Jezusa, zapisana w Ewangelii św. Łukasza. Po tym, jak syn marnotrawny otrzymawszy dziedzictwo swego ojca, roztrwonił je, prowadząc rozwiązłe życie, moralnie i materialnie zbankrutowany człowiek wrócił do domu ojca i wyznał swój grzech: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem” (Ew. Łk 15, 21). Ojciec przyjął go z otwartymi ramionami, ponieważ wiedział, że jego wyznanie było szczere i zaprowadził go do domu.
Prawdziwe wyznanie jest początkiem pokuty.
E. Ł.; na podstawie artykułu ze strony Vatican News, sekcja ormiańska:
ks. dr. Vahan H. Tookinian, "Spowiedź (w okresie Wielkiego Postu)"
Cytaty z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia
ks. dr. Vahan H. Tookinian, "Spowiedź (w okresie Wielkiego Postu)"
Cytaty z Pisma Świętego za Biblią Tysiąclecia
Խոստովանութիւն (Մեծ Պահքի Առիթով)
(...) Աստուծոյ հետ հաշտուելու եւ Քրիստոսի միջոցով Անոր բերած փրկութեան արժանանալու նախապայմանն է մեղքերու խոստովանութիւնը: Բայց ի՞նչ է ճշմարիտ եւ լիիրաւ խոստովանութիւնը: Խոստովանութիւններու տեսակները կան: «Ես մեղանչեցի» ըսելը բաւական չէ լիիրաւ խոստովանութեան համար: Օրինակներով խօսինք.
Ա.- Կան խոստովանութիւններ, որոնք շահախոյզ (expedient) են: Երբեմն մարդիկ, երբ ճարահատ դառնան, «մեղայ» կ՛ըսեն շահադիտական նպատակներով: «Կ՛ընդունինք, որ մեղաւոր ենք» կ՛ըսեն, որպէսզի փախուստ տան աւելի խիստ դատավճիռէ: Դատարաններու մէջ երբեմն քրէական յանցագործութիւն կատարած ոճրագործներ լալով «մեղայ» կ՛ըսեն, բայց իրականութեան մէջ լուրջ զղջումի հոգի չունին: «Մեղաւոր եմ» կ՛ըսեն, որպէսզի դատաւորներու եւ դատական ատեանի բարեացակամութիւնը շահին: